Hoe zit dat nu met het busvervoer? Hoe blijven we het busvervoer betalen? Kunnen we dit nog wel betalen? In elk collectief overleg komt dit ter sprake.

 

NIEUWS

PERSACTIE JUNI 2023
BETAALBAAR EN AANGEPAST VERVOER: MIJN RECHT!
(herkomst foto: odav.be)

Het VN-verdrag stelt in artikel 20 dat personen met een beperking recht hebben op betaalbaar en toegankelijk vervoer. Zo kunnen ze deelnemen aan werk en/of dagbesteding. Het persoonsvolgend budget garandeert dit recht niet langer. De subsidie voor busvervoer is weggevallen en de vervoerskost wordt opgenomen in de woon-leefkost. De vroegere subsidie werd verspreid over alle persoonsvolgende budgetten, terwijl slechts een klein deel specifiek vervoer nodig heeft. Hierdoor moeten personen met een meervoudige en verstandelijke beperking het busvervoer bekostigen uit eigen inkomen.

Ook zorgaanbieders kunnen dit niet langer opvangen; sociaal ondernemerschap is in deze materie niet realistisch; dus wordt de gestegen kost doorgerekend aan de 3.427 personen met een beperking die zich met de bus van en naar de dagbesteding moeten begeven. Alternatieven vinden is geen evidentie. Externe vervoersdiensten werken met wisselende chauffeurs en voorzien niet altijd begeleiding. Nochtans een kwaliteitsvereiste voor mensen met een meervoudige en verstandelijke beperking. De minder mobiele centrales van gemeenten zijn vaak onderbemand, duur en respecteren niet altijd het gevraagde uur van ophalen en terugbrengen. Openbaar vervoer is geen optie. Men moet 24 uur op voorhand reserveren maar vooral, hoe geraken mensen met een meervoudige en verstandelijke  beperking tot aan het busstation en de deur van de dagbesteding?

Moeten mantelzorgers, die al zoveel opofferen voor hun kind met een meervoudige en mentale beperking, ook nu weer inspringen? Opnieuw een belasting van tijd en middelen, druk die gelegd wordt op het gezin en de work-life-balance. Het ethisch bewustzijn van een maatschappij kan men aflezen aan de mate waarin men zorg draagt voor de meest kwetsbaren onder ons. En dat onze mensen met een meervoudige en mentale beperking uiterst kwetsbaar zijn, leidt geen twijfel.

Dus ministers, stel u in de plaats van zij die door de hoge vervoerskosten thuis moeten blijven of veel te vroeg naar een voorziening moeten verhuizen. Wij geven u alvast een pak suggesties om hen te hulp te komen.
- Minister Crevits, u kan zorgen voor ruimte in het persoonsvolgend budget zodat de vervoerskost erin opgenomen wordt en het vervoer voor gebruiker èn zorgaanbieder kostendekkend wordt.
- Ministers Lalieux en Somers, jullie kunnen zorgen voor een voldoende hoog inkomen voor mensen met een beperking, zodat zij in staat zijn hun vervoerskosten te betalen.
- Ministers Peeters en De Sutter, maak nu eindelijk eens werk van toegankelijk openbaar vervoer, ook voor mensen met een beperking.

Onze projectgroep Busvervoer, gestart in juni 2022 met gebruikers, voorzieningen en koepels, ijvert voor betaalbaar vervoer voor onze mensen met een meervoudige en verstandelijke beperking. Omdat ook zij recht hebben om volwaardig deel te nemen aan de maatschappij. Willen we hen niet isoleren, dan zijn dringend maatregelen nodig om dit vervoer te waarborgen.

Wij rekenen op u allen!

Download hier deze perstekst.

OVER DE PROJECTGROEP

Toegankelijkheid en mobiliteit zijn basisrechten in het VN verdrag van de rechten van de persoon met een handicap. Mobiliteit is ook een basisvoorwaarde om inclusief te kunnen deelnemen aan de samenleving. Daarover is er geen twijfel.

Hoe garanderen we dat recht op mobiliteit? Hoe lossen de vergunde zorgaanbieders dit op? Zeker voor de dagcentra met veel niet-residentiële cliënten is het busvervoer een ingewikkeld probleem. Maar ook voor de gebruiker. De kosten om dagelijks naar het dagcentrum te gaan lopen hoog op. De gemiddelde kostprijs bedraagt al snel meer dan 10% van het vervangingsinkomen (of meer dan een maandinkomen per jaar).

Het VAPH komt niet met een oplossing. Wel suggereert men om op zoek te gaan naar alternatieven.  Als die er waren, was het probleem wellicht al opgelost …

We starten binnen FOVIG met een werkgroep Busvervoer, met daarin vertegenwoordigers van zowel gebruikers als vergunde zorgaanbieders. Want samen zijn we sterk.

Wil je meewerken? Wil je aansluiten bij de werkgroep? Heb je interessante informatie? Contacteer dan via

Bekijk de presentatie

VERTEL JE VERHAAL

Mijn broer is 54 jaar en heeft een ernstige mentale beperking. Hij ging voltijds naar het dagcentrum. Door de stijgende vervoerskosten, nu 13,50 EUR per dag, kan hij geen vijf dagen meer gaan. Hij kan dit niet betalen. Daarom gaat hij nu maar vier dagen meer. Omdat het nog steeds te duur is en er geen aangepaste oplossing is voert en haalt mijn papa (80 +) hem die dagen.
Mijn broer heeft zijn rechten als mens om in een geïntegreerde maatschappij te leven. Mijn ouders hebben hun rechten om op hun oude dag te genieten van hun pensioen.

Bovenstaand echt verhaal doet pijn. Pijn in de portemonnee van de zoon, pijn in het hart van de zus omdat haar hoogbejaarde ouders (papa) zich nog steeds moeten wegcijferen voor hun zoon. Een rustig en welverdiend pensioen zit er niet in. Zelf kan de zus deze taak niet op zich nemen wegens een voltijdse job.

Herken je jezelf of een kennis in dit verhaal of heb je een eigen pijnlijk verhaal? Laat het ons weten. Zo kan de werkgroep Busvervoer een sterkere stem uitbrengen om onze mensen te verdedigen.
De verhalen worden verzameld en om ieders privacy te bewaren anoniem gebruikt in een dossier.

Je kan alles doorgeven aan Martine Buyssens:

Dank voor je medewerking.

Download hier de oproepbrief voor verhalen.

Vraag het aan Fovig